Geniet mee met de schilderijen van Adriana. Er zit altijd een betekenis achter.

 
 
 
 
 

Zelfportret, geschilderd met olieverf op linnen doek 30 x 40 cm.


Verklaring symbolieken bij het zelfportret:

Linker bovenhoek, de Godsvonken/lichtvonken na de oerknal, waaruit wij allen en alles in de kosmos is ontstaan. Zon en Maan,  vader en moeder.
Vier sterren, als symbool van de planetenstelsels.
De rode planeet Mars.
De blauwe planeet Aarde
De zee met twee golven en twee vissen, symbool van de mens wiens ziel en geest het op de eerste planeet tot een vislichaam had gebracht.

                
 
 
 

Geïnspireerd door twee schilderijen van Gustav Klimt, schilderde Adriana  een tweeluik met muziek als thema: Kleurklanken en Klankkleuren. Tevens schreef zij er een passend gedicht bij met als titel Muziek is....
 
 
 
 
 
 


Het tweeluik Kleurklanken en Klankkleuren

Muziek is…………..

 

Muziek is klank
Muziek is kleur
Klankkleuren die versmelten tot ‘n melodie

Muziek is gevoel
Muziek is geur
Gevoelsgeuren die versmelten tot hemelse harmonie
Muziek is de geest
die scheppend werkt
en klank, kleur, gevoel en geur doen versmelten tot symfonie
 

Muziek is licht
Muziek is duister
variërend van hard tot gefluister

Muziek is passie
die uit het hart ontspruit
en zich uit door het geluid

Muziek is creatief
uit ervaring geboren
en telkens opnieuw wordt herboren

Muziek is de oermens
die geluid uitstoot
en door de evolutie hieruit ontsproot

 19.8.2012
Adriana
 
 
03. Samira 
 
 #
 

Fanny vermist en teruggevonden
OF:
Hoe het schilderij, het baasje en Samira, is ontstaan.

 

Op een dag in oktober vorig jaar, 2012 dus, moet ik een dagje weg.  Fanny, mijn hondje, breng ik als naar gewoonte naar de oppas, die zelf ook 3 mopshondjes heeft en waarmee ze graag speelt. Op de terugweg krijg ik een telefoontje van mijn dochter, dat Fanny kwijt is.  De oppas zelf, alsook haar zoon, buurvrouw, mijn zoon en zijn vrouw en kinderen kunnen haar nergens vinden.  Een paar uur later kom ik thuis en sluit me bij hen aan.  Het wordt volop donker, met zaklampen zoeken we in de bossen, waar ze mogelijk is verdwaald en roepen geregeld haar naam. Nergens iets van Fanny te bespeuren.  Ten einde raad besluiten we maar naar huis te gaan.

Thuis gekomen ga ik achter de computer zitten tot ca. 3 uur ’s nachts en mail naar al mijn adressen, dat Fanny is vermist, met een foto van haar er bij. ’s Morgens gaan mijn schoondochter en ik al vroeg op stap met flyers om die op te hangen aan bomen en gevels aldaar in de buurt.

Inmiddels had ik de tip gekregen om navraag te doen bij de dichtstbijzijnde dierenarts, aangezien het blijkbaar de gewoonte is, dat eerlijke vinders daar de dieren afgeven die ze hebben gevonden.

We komen aan bij de dierenarts en vragen of we bij hen in de wachtkamer een flyer mogen ophangen. Ze zegt:  "O dat is niet nodig hoor, ze is hier, ik kan ze je levend en gezond afleveren.”   O wat ben ik blij dat ik haar daar ongedeerd terug zie.   Fanny eveneens en zo kan ik haar weer in mijn armen sluiten en knuffelen.

Fanny was gechipt, zoals men dat noemt.  De dierenarts kan dan via de computer die chip activeren en op het scherm haar naam zien en wie haar baasje is.  Deze chip bleek niet geactiveerd te zijn, dus tast ze in het duister. 

Ik vraag de dierenarts wie haar heeft gevonden en naar haar toe bracht, ze gaf me het adres en opgetogen gaan we naar die mensen toe om kennis met hen te maken en te vragen wat ik hen verschuldigd ben.  Ze willen helemaal niks aannemen, en vinden het niet meer dan hun plicht om zo te handelen. 

Fanny was bij de oppas op een of andere manier over de omheining gekropen en loopt maar rond in de zeer drukke straat aldaar, waar de ene auto achter de andere voorbij raast.  De vrouw alsook haar man zien dit en beslissen hun deur open te zetten.  Fanny naar binnen en gaat direct op het grote kussen liggen van de Friese-Stabij, de hond des huizes aldaar.  Deze reageert goed en samen vinden ze het best gezellig.  De vrouw, Patricia, voelt of  Fanny gechipt is en belt de dierenarts of ze met haar langs mag komen.  Dat kan, maar zoals ik boven al schreef, doen ze de ontdekking, dat deze niet leesbaar is. Fanny mag in de bench bij de dierenarts, in afwachting of zich een baasje meldt. 

 
 
 
 
 

Daar de eerlijke vinders van Fanny niets willen aannemen voor hun goede daad, vraag ik hen, of ik eventueel hun hond Samira mag schilderen.  Dat vinden ze fantastisch en geven me wat foto’s mee van hun lieveling.  Zo ben ik met 3 foto’s aan de slag gegaan om Samira in olieverf op een linnen doek van 50 x  60 cm.  te vereeuwigen.  Haar baasje en het strand er eveneens bij.  Ik heb er met veel plezier aan geschilderd en zowel Samira’s baasje als zijn vrouw zijn er heel blij mee.  Fanny en ik eveneens. 

 


 

Adriana,  13 april 2013     

 

 

 


Nog enkele details uit dit prachtige schilderij:

 
 
 
                       
 
 
 04. Aquarellen
 
 
 
 #
 KLAPROOSKES

Klaprooskes
klapwiekend
met vleugelkes
in 't rood

Symbool
van leven
zonder dood
 VLASVELD
Ach.......gij blauwe blommekes, waer at de wind deur waeit
en die deur de zonnestralen oaren geaeid
Oe schoon is de natuur deur onzen Lieven Eer geschaepen
en oe ermzaelig zijne kik, die at tees nae wil aepen

in het Nederlands:
Ach.......jij blauwe bloemetjes waar de wind door waait
en die door de zonnestralen worden geaaid
Hoe schoon is de natuur door O.L.Heer geschapen
en hoe armzalig ik, die dit na wil apen


 
                                        

 
 
 
 
 
05. Iconen
 
 
 
 #  
 
 
 Moederschap (Madonna met Jezus kind) (rechts)
Het formaat van het linnendoek waarop deze Madonna werd geschilderd is 40 x 50 cm. Het is geschilderd met acrylverf, vandaar dat het voor mij gemakkelijk was om er oude kant van glasgordijnen in te verwerken. Het is in een iconenstijl geschilderd, maar toch weer anders. Ik houd er niet van om me aan strakke voorbeelden, regels en technieken te binden, ik wil liever vrij zijn om mijn gevoelens via mijn schilderijen te uiten. Het gezichtje van het Jezus kind, daarvoor heeft mijn kleinkind Maarten geposeerd, die was toen op die leeftijd dat hij daarvoor net geschikt was, het gezicht van de Madonna daar heb ik niemand voor laten poseren, voor mij is het schilderen van gezichten geen probleem, dat zit er al in van toen ik nog kind was. Ik heb altijd het gevoel dat ik in voorgaande levens wel al meer portretten of iconen heb geschilderd en begreep dan ook nooit dat de meesten dat zo moeilijk vonden. In de compositie zit ook de vorm van een hart verwerkt en je ziet de aura’s die met elkaar zijn verbonden.
 
         
 
 
Christus Pantocrator de lieve (rechts)
Geschilderd met acrylverf.
Iconen heb ik al meer geschilderd, niet direct volgens de voorschriften van de iconografie, maar gewoon zoals ik het aanvoelde en wilde, zowel in olieverf, tempera als acrylverf. Mijn schoonzus vroeg me om voor haar een icoon te schilderen van de Christus Pantocrator. Toen ik daarmee bezig was, had ik helemaal geen zin om Hem dat strenge gezicht te geven, wat volgens de iconografie er bij hoort. Ik schilderde een vriendelijke Jezus, met een liefdevolle en vergevensgezinde uitstraling. Doch….bij die uitdrukking vond ik dat de kleding die bij de Christus Pantocrator (Christus als strenge Rechter die ons moet beoordelen en evt. veroordelen) hoort, niet paste. Ik gaf Hem dus een andere outfit, modern, spijkerbroek, leren jack, rode trui, oorbel in een oor, hanger rond zijn hals en een paardenstaart. De bladzijden van het boek wat hij in zijn handen houdt, daar staat op te lezen: Met veel liefde en toewijding geschilderd in 1999, Christus Pantocrator, Christus van alle tijden. Op de 2e. bladzijde staat: Green Peace, groene vredige aarde, vol vertrouwen de 21e. eeuw tegemoet, Adriana. Terwijl ik deze icoon aan het schilderen was, luisterde ik naar de radio, waar het thema "HOE ZIET CHRISTUS ER UIT” aan de orde was. Men kon naar een bepaald nr. bellen om je mening te zeggen. Ik belde op en gaf de beschrijving van de Christus waaraan ik schilderde. Iemand van dagblad BN de Stem had dit gehoord en belde me de andere dag op, om te vragen of ze mochten komen kijken naar die merkwaardige Christus. Ik gaf hiervoor toestemming en toen kwamen ze er foto’s van maken en zodoende stond ik ook nog in de krant met deze icoon. Mijn schoonzus vond het maar niks, zij wilde deze Christus niet, wilde er een die geschilderd is volgens de voorschriften van de iconografie. Nou en aangezien "de klant” koning is, heb ik die dan later voor haar geschilderd (links) . Ik zei tegen haar: "Mens,  je krijgt die lieve niet eens meer van mij, die hou ik voor mezelf". De strenge hangt nu bij haar aan de schoorsteen. Ik kan me nauwelijks voorstellen, dat Christus zo’n strenge uitstraling heeft. Maar toen in die tijd, in de Middeleeuwen o.a. werd Christus als strenge rechter zo uitgebeeld. Ik vind wij leven nu in dit tijdperk, voor mij heeft de Christus een lieve uitstraling. Deze icoon heeft ook al een paar keer in het tijdschrift Religie en Mystiek gestaan, alsook de andere icoon, die van mijn schoonzus, als contrast.
 
 
 
 
 
 o6. Esoterie
 
  
 
 Spreekt men niet de taal der mensen

dan begrijpt men je niet

want mensen met andere wensen

staan niet open voor ’t verschiet
.

Esoterie is de naam van deze icoon, welke tot stand kwam door inspiratie, transpiratie en geduld, onder de klanken van Russische orthodoxe religieuze muziek. De door Pastoor Gielliet prachtige in hout gebeitelde Christus-koppen, in de Barbara kerk in Breskens, ontroerden me dermate dat deze me inspireerden om deze icoon te schilderen.

Esoterie is een geheimtaal die al zo oud is als de mensheid. Iedereen kan deze icoon volgens zijn eigen gevoelens en waarneming een eigen betekenis geven. Heel de Bijbel staat vol met metaforen en parabels, die ook door iedereen verschillend geïnterpreteerd kunnen worden.

De icoon heb ik niet geschilderd volgens de voorschriften van de iconografie. Als men dat wil doen moet men de Christus schilderen in bepaalde voorgeschreven kleding en kleuren, zoals men vroeger deed, onder andere in de Middeleeuwen.

Zelf heb ik getracht er de volgende betekenis in te leggen:

De Christus gaat hier gekleed als een monnik in een eenvoudige linnen pij, die zelfs versteld is, zie het opgenaaide lapje stof op zijn mouw. Dit alles als symbool van de eenvoud. Zijn liefdevolle ogen kijken je doortastend aan. De gouden aureool om zijn hoofd duidt op zijn Goddelijkheid.  Iedere mens kan een gouden aureool verwerven door er naar te leven, want we zijn allemaal kinderen van dezelfde God. Zijn vinger op zijn mond betekent dat spreken zilver is en zwijgen goud.  En áls men spreekt doe het dan in wijsheid, bekijk wie er tegenover je staat, heb belangstelling voor de mens, ga liefdevol met hem om. Geef antwoord op zijn vragen in overeenstemming met zijn gevoelens en interesses.
 
 
details
 
 
 Onderaan zien we zeven vogels die, uit een stuk door de tand des tijds beschadigd natuursteen gebeiteld zijn. Dit stelt de Aarde voor die nog niet volmaakt is.  Ze stellen zeven verschillende mensentypen voor met allemaal karakteristieke eigenschappen, zoals het liefdevolle, het spirituele, het trotse, het dominante, het hebberige, het wijze denken, het onbewuste. Dit zijn allemaal mensen die nog op aarde leven. Eén mens, hier in de vorm van een duif, heeft echter de aarde verlaten en is aangekomen aan de andere zijde, zijn/haar kringloop hier op aarde is ten einde. Als symbool neemt ze een aards bloemetje, een madeliefje mee en belandt er mee bij de Christus op zijn schouder, als symbool dat hij/zij qua karakter en gevoel afstemt op een van de hemelse sferen.
De zeven spijkers kunnen als grap bedoeld zijn, zomaar zeven spijkers met koppen. Wat hebben die ons te zeggen?  Zijn het de spijkers die gebruikt werden om Christus aan het kruis te nagelen? Nog steeds nagelen wij onbewust de Christus aan het kruis, door onder andere  onze medemens liefdeloos te behandelen.  Er staat immers in de Bijbel;  "Wat je doet voor de minsten der mijnen, dat heb je aan mij gedaan.” Ze kunnen ook als symbool dienen voor de zeven kosmische graden in de ruimte, evenals voor de zeven kosmische sferen, alsook voor de zeven gevoelsgraden of stoffelijke graden van de mens op Aarde.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 Verder ziet men de Zon en de Maan,  de rode planeet Mars en de blauwe planeet Aarde met nog wat sterren en planeten er omheen. Het zonnestelsel waarin we momenteel leven, in afwachting van onze evolutie. De eeuwige kringloop laat ook de mens niet los, hij is immers een stuk van het grote geheel,  het Heelal.