Versjes van Adriana - deel 3
01. 40 dagen - 02. Een serie korte versjes - 03. Het noodlot - 04. Adieu God - 05. De God die ik begraven had - 06. Al zoekende - 07. Alles heeft een tegenpool - 08. Als kinderen het huis uit gaan - 09. Arabische lente - 10. Azuurblauwe lucht - 11. Baby - 12. Midden in de winter - 13. Bedauwde spinrag op de heide - 14. De eeuwigheid - 15. Cederhouten moeder Gods - 16. Dagje Amsterdam - 17. Dankbaarheid - 18. De boom - 19. De kredietcrisis - 20. De dodenakker - 21. De veertiger - 22. De wedergeboorte - 23. De winter - 24. De winterslaap - 25. De witte wollen deken - 26. Echte liefde - 27. Een melodietje - 28. Empty nest - 29. Een nieuw jaar - 30. Einde kringloop?
01. 40 dagen - 40 nachten
40 dagen - 40 nachten
vastte Hij in de woestijn
40 dagen - 40 nachten
geheel alleen met zijn gedachten
worstelend met hellekrachten
die probeerden te verkrachten
‘t zijn voorbereidend ZIJN
‘t ZIJN van de bewuste Christus
die aan ons het voorbeeld gaf
zodat zijn geest in ons kan groeien
van de wieg tot aan het graf
Opdat na héél veel levens
het LICHT van Hem in ons ontwaakt
en al het duister door ons zelf geschapen
door het LICHT worde gekraakt
waardoor alleen de LIEFDE telt
tegen ‘t zinloze geweld
15.3.2009
Adriana
02. Een serie korte versjes
WAT HEB IK ER AAN
Wat heb ik aan ’t verleden
’t is ’t heden dat nu telt
wat heb ik aan de toekomst
terwijl het NU slechts geldt
13.1.2008
ALLES WAT IS ZIT IN JEZELF
Alles wat is zit in jezelf
je hoeft niet ver te zoeken
Aan jou de keuze wat je er mee doet
het wel of niet doen uit de doeken
13.1.2008
ALLES IS DUALITEIT
Alles is dualiteit
’t een kan niet zonder ’t ander
dat is voor mij realiteit
voor mij en voor elk ander
13.1.2008
HET EEN KAN NIET ZONDER HET ANDER
Het een kan niet zonder het ander
het zwart houdt het wit in stand
En zeg je: nee ik verander
dan houdt toch de tegenpool stand
13.1.2008
DE HEMEL EN DE HEL
Je bent zelf de hemel en de hel
je schept je eigen ZIJN
Het is vreugde of verdriet
gelukzaligheid of pijn
13.1.2008
OORDEEL OF VEROORDEEL NIET
Oordeel of veroordeel niet
want alles heeft zijn doel
Hetgeen jou ergert of verdriet
dat is slechts jóuw gevoel
13.1.2008
Prille liefde
Vogeltjes kwetteren
vogeltjes spelen
’t is lente
en ’t gaat nooit vervelen
1.3.2008
Een melodietje
Een filosofietje
dat als melodietje
mijn oor bereikt
het is maar hoe je het bekijkt
1.3.2008
Liefde
Liefde bestaat uit heel veel kleuren
In gevoelens en in geuren
Wie de ware liefde vindt
die verheugt zich als een kind
2.3. 2008
Hoe laat het is?
Hoe laat het is?
Ik zou het niet weten
Aan klok kijken
is al veel tijd versleten
2.3.2008
Bestaat er tijd?
Tijd bestaat wel
Tijd bestaat niet
het is maar
hoe je het beziet
2.3.2008
Het Paradijs
Mens zoek niet naar ’t Paradijs
het brengt je alleen maar van de wijs
Het Paradijs dat zit in jou
in iedere man, in iedere vrouw
28.12.2008
Adriana
03. Het noodlot
Ieder zit binnen
een dak boven ’t hoofd
Knus en gezellig
doch ik loop verdoofd
door drank en drugs
door de straten alleen
Mijn god wie zal ’t zeggen
waar moet ik heen?
Eens was ik rijk
had een vrouw en een kind
woonde in een chique wijk
en werd bemind
Doch dat is het verleden
nu loop ik hier
met mijn ziel onder mijn arm
en getierelier
Eens zul je begrijpen
het waarom en waarvoor
want niets van ons levens
gaat teloor
24.12.2008
Adriana
04. Adieu God
Adieu God, vaarwel
Je zwaaide mij te hard
met die scepter in je hand
en in het oude testament
Oog om oog, tand om tand
met de hel en de verdoemenis
die er volgens mij niet is
Adieu God, vaarwel
Bij mij sta je buiten spel
Ik heb nu de God
in mezelf gevonden
de God van liefde
de God van trouw
de God die zich bekommert
om mij en om Jou
Tegen zo’n God zeg ik:
WAUW !
16.9.2013
Adriana
05. De God die ik begraven had
en weer tot leven wekte
Wie kan zijn ziel doorgronden
wie weet van haar bestaan
als z’ in een sluimer-toestand
door levens is gegaan?
Evoluerend zoekend
mijn ziel wakkert dit aan
Zoekend doch ontwetend
hoe het is ontstaan
De mens die na gaat denken
zichzelve wakker maakt
komt éindelijk tot conclusie
de zielevlam die waakt
De Godsvonk gaat weer leven
de geest die voelt dit aan
De God in haar begraven
komt tot bewust bestaan
28.9.2008
Adriana
06. Al zoekende
Al zoekende vond ik de God in mezelf
de God die ik altijd al kende
Het licht verduisterd, ontgroeide ik Hem
en in al mijn grote ellende
ontstak er een licht in de duisternis
dat me terugbracht op Zijn pad
Het pad waar ik Hem eertijds had ontmoet
maar wat ik stilaan vergat
En ieder die zoekt die vindt Hem ooit
want Hij is de Bron van ons ZIJN
in al hetgeen wat jou ontroert
je vreugde, zorgen en pijn
Diep in jouw hart daar bundelde hij
Zijn eeuwige Goddelijke vonk
Vandaar dat Hij je nooit verlaat
hoe diep je ooit ook zonk
2006
Adriana
Uit mijn gedichtenbundel ZOEKTOCHT
07. Alles heeft een tegenpool
Alles heeft een tegenpool
Vreugde kent ook verdriet
Je bent wijs of kierewiet
Intelligent of een beetje dom
Helderhorend of doofstom
Je kent de hemel en de hel
Je voelt je vrij of in de knel
Je bent alleen of met zeer velen
Egoïst of je wilt delen
Zo kunnen we nog veel verder gaan
van regenplas tot Oceaan
9.6.2013
Adriana
08. Als kinderen het huis uit gaan
Vaarwel moeder, vaarwel vader
ik ga nu op eigen benen staan
mijn kindertijd voorbij ik moet gaan
Gekomen uit een vorig leven
kwam ik jullie zomaar tegen
De liefde die ik heb gekregen
is niet meer uit te wissen
Ik ga verder, ga studeren
moet nu zelfstandig worden en veel leren
ik laat los, ik moet gaan
Bedankt moeder, bedankt vader
voor alles wat jullie voor mij hebben gedaan
3 aug. 2008
Adriana
09. Arabische lente
Collectieve gedachten
ontketenen krachten
twitterend de wereld rond
Arabische lente
ontluikend bewustzijn
ontsteekt de lont
Gedachtestromen
eerst revolutie
dán evolutie
Dictatuur verdwijnt
geraakt uitgedeind
en alles wordt democratie
12.10.2011
Adriana
Met dit gedichtje deed ik mee aan de wedstrijd van de Bieb 2011
Met heel weinig woorden, heel veel inhoud, en toekomstgedachten.
10. Azuurblauwe lucht
Azuurblauw is de lucht met witte wolken
Ze schuifelen voorbij in snelle vaart
Het is alsof ze ons telkens weer vertolken
hoe eertijds de schepping werd geklaard
Want toen destijds de nevelen ontstonden
verbonden waren met het pril bestaan
Vertegenwoordigend hun godheid als een "wonder”
heeft het scheppende nóóit meer stil gestaan
29.6.2008
Adriana
Toen ik zojuist op mijn plat dak zat, keek ik naar de azuurblauwe lucht en zag ik de witte wolken voorbij schuifelen. Dit deed me denken aan het begin van de schepping toen de nevelen ontstonden.
11. Baby
Kijkend in de diepe diepte van het donkerblauw
Wonderlijk zijn je diepblauwe donkere blinde oogjes
Blind geboren, zoekend naar het LICHT
Het LICHT dat laaiend zal ontwaken uit je eigen zelf
Zich worstelend uit het diepe duister
naar ONEINDIG LICHT
28.11.2010
Adriana Biesbroeck-van Denderen
Uit het duister van de oerknal werd het licht geboren.
Ook uit het duister van de nacht wordt de dag geboren.
Het kind wordt geboren uit het duister van de moederschoot
12. Midden in de winter
Midden in de winter
geen zon en alles grauw
geen vogels die je wakker zingen
geen lucht in azuurblauw
Is ook niet het menselijk leven
een kringloop zoals dit
na de rust het herbeleven
met een andere outfit
Opdat de ziel kan groeien
bewuster worden zal
zij daardoor kan gaan bloeien
vanuit dit tranendal
Naar hogere bewuste sferen
ontdekken daar haar roots
steeds hoger en steeds verder
na iedere escape-toets
29.12.2010
Adriana
13. Bedauwde spinrag op de heide
Bedauwde spinrag op de heide
Hoe kun jij mijn hart verblijden
Ragfijn met parelen bekleed
Ik wil weten wie dit deed
Een kunstwerk ben je zo te zien
Wie heeft de kunstenaar gezien
die deze fijnkunst heeft geschapen?
Je doet mijn zielensnaren trillen
mijn gedachten die verstillen
bij zoveel schoonheid om me heen
Het maakt me dankbaar voor dit leven
waarin ik dit alles mag beleven
en mij doet opgaan in jouw sfeer
10.9.2008
14. De eeuwigheid
Er is een tijd van komen
en er is een tijd van gaan
Van terug komen
en weer verder gaan
Van dromen
over werkelijkheid
En op zijn tijd
ontdekken de eeuwigheid
29.8.2009
Adriana
15. Cederhouten moeder Gods
Uit cederhout ben ik gebeiteld
als boom heb ik hiervoor bestaan
Als boom ben ik tot God geworden
dus zal ik nimmer ooit vergaan
Nu heeft iemand mij uitverkoren
gebeiteld tot een moeder Gods
Door liefde werd ik weer geboren
en sta nu op de schoorsteen trots
Adriana
14.9.2010
Mijn inspiratie tot het maken van bovenstaand gedichtje haalde ik uit het cederhouten beeldje wat Pastor Omèr Gielliet uit Breskens voor mij beitelde uit cederhout. Omdat ik overtuigd ben van "de God” die leeft in alles, God het leven zelf, behoort ook de cederhouten boom tot een stukje van hetgeen we God noemen. Vandaar: "Als boom ben ik tot God geworden”. "Door liefde werd ik geboren” zowel door de Schepper uit de oerbron van ons bestaan als door de maker van dit beeldje die het ook met liefde heeft gebeeldhouwd.
16. Dagje Amsterdam
Fietsen, brommers, auto’s, bussen , trams
vliegen, haasten, over keien en beton
Tramrails, struikelblokken
Rood, groen, gele lichten
flitsen aan en uit
waar is hier de rust van de natuur?
Wandelaars, voorbijgangers
wandelen haastend zich vooruit
Kijken met een blik op oneindig
naar wat, naar wie?
Massa’s mensen eenzaam tussen velen
waar is hier de rust van de natuur?
Mensen opgestapeld in betonnen torens
verloren tussen de massa
alleen tussen vele velen
Onder zich gekrioel en gewoel
Uitzicht op betonnen overburen
Waar is hier de rust van de natuur?
Het paleis op de Dam staat in de steigers
Duiven?
Ik zie geen duiven!
Zijn ook zíj al gevlucht
voor de massa
terug naar de rust van de natuur?
16.2.2011
na een dagje Amsterdam
Adriana
Wanneer men gewend is aan de rust en de stilte van het Zeeuws-Vlaamse platte polderland is het contrast van een dagje Amsterdam wel dermate groot, dat men dit ervaart als een dagje onrust.
Wel is er in zo’n stad van alles te zien en te beleven, winkels, musea, tentoonstellingen, voorstellingen van allerlei aard en noem maar op. Maar voor wie van rust houdt, gaat er niks boven de rust van de natuur.
Wel is er in zo’n stad van alles te zien en te beleven, winkels, musea, tentoonstellingen, voorstellingen van allerlei aard en noem maar op. Maar voor wie van rust houdt, gaat er niks boven de rust van de natuur.
17. Dankbaarheid
Niet door te zeggen; "God zij dank”
of lofliederen te zingen
maar door het voorbeeld wat je geeft
aan degenen die jou omringen
Zo kun je tonen je dankbaarheid
aan de God van al het leven
Die aan jou het eeuwig leven gaf
en jou tot "Godheid” heeft verheven
25.1.2009
Adriana
Inspiratiebron: het boek Volkeren der Aarde, Jozef Rulof. Zie hoofdstuk 7, pagina 82 bovenaan.
'En God zal in onze daden de dankbaarheid zien, die wij gevoelen jegens Hem om wat Hij aan ons geschonken heeft'.
'En God zal in onze daden de dankbaarheid zien, die wij gevoelen jegens Hem om wat Hij aan ons geschonken heeft'.
18. De boom
Eens reikten mijn wortels diep in aarde
nu ben ik wortelloos neergeveld
vermolmd, ontkleurd, ontveld
lig ik hier te liggen
Doelloos lijkt mijn stil bestaan
vergaan ligt in ’t verschiet
was het niet dat parasieten
mij tot voedsel maken
Het krioelt hier van het leven
Kevertjes en larven, voelen zich bij mij thuis
maken van mijn karkas een huis
leve mijn stoffelijk overschot
In mijn kieren nestelen zich de wieren
en kijk, ze geven me zelfs weer kleur
het geeft fleur aan mijn somber kaal bestaan
o mijn god, laat ze toch begaan
27.11. 2012
Adriana
19. De kredietcrisis
De Staat als redder in de nood
neemt alles van ons over
Héél langzaam gaan we zelf dood
ons ego glijdend in de sloot
kijkt om zich heen en ziet meteen
wij zijn allen samen een
Niet langer competitie
Niet langer wie is eerst
Wie rijk, wie arm, wie heerst
We zullen opgaan in elkaar
volgens kosmische wetten
die wij zelf geschapen hebben
Niet langer zitten wij in netten
gevangen in ons eigen ik
De mens gaat hoger stijgen
wordt zich kosmisch bewust
zal andere inzichten krijgen
en niet meer verontrust
Alles eerlijk delen
Iedereen even veel
Allemaal gelukkig
Alles één geheel
25.11.2008
Adriana
Degenen die de boeken van Jozef Rulof lezen, kunnen bovenstaande voorspellingen lezen in het boek "De Volkeren der Aarde door gene zijde bezien” en wel het hoofdstuk 12, de Staat als een groot huisgezin. Meer weten? klik HIER
20. De dodenakker
Stil is het en verlaten
als ik op de dodenakker kom
Eindeloos ver reiken de graven
allen liggen hier begraven
stilte heerst alom
Het zijn de lichamen van de zielen
die hier rusten in ’t graf
Het is nu weer Allerzielen
hun leven hier was af
En als we eeuwen verder zijn
hun lichamen vergaan
best mogelijk dat ze hier terug
weer op de aarde staan
En lopend op de dodenakker
staand voor hun eigen graf
onwetend van ‘t vorig leven
dat toentertijd was af
Allerzielen 2009
Adriana
21. De veertiger
Met weemoed kijk je terug op al je jonge jaren
De tijd van wilde haren is voorbij
De zon schijnt
en je ziet de glinstering van het eerste zilveren haar
is de zon weg dan is het niét meer daar
De eerste rimpeltjes om je ogen
Is dit echt, of word je bedrogen?
Maatje 36 al lang gepasseerd
Veertigers dragen 40 +
Dus….
Hoge hakken kun je wel vergeten
De stenen op straat die kunnen dit weten
Armen tekort om de krant te lezen
Ben ik dan zo'n veranderlijk wezen?
Het stoffelijke wat langzaam verandert en vergaat
daarmee weet je soms geen raad
Maar het dénken staat niet stil
Is het gedwongen of uit vrije wil?
Je vraagt je af; waarom ben ik hier op aarde?
Wat is de zin van mijn bestaan?
Is alles tijdelijk of heeft het waarde?
en is het een eeuwig verder gaan?
Diep in je onderbewustzijn zit het antwoord
wie diep graaft ontdekt het wel
Het leven zelf geeft je het bewijs
doch de wijsheid gaat gepaard met grijs (grijze haren)
11.6.2008
Adriana
22. De wedergeboorte
Ik lag op een rose wolk te slapen
werd wakker en begon te gapen
Ik sluimerde nog even om te dromen
en zag een lieve moeder op mij afkomen
Ik nestelde me in haar aura
het voelde goed en ik dacht; aha
waar heb ik jou ooit eerder ontmoet
je lijkt me er een van mijn eigen bloed
Ik reisde met haar mee naar beneden
en begon weer te leven in het heden
Na negen maanden lag ik gezond
op tafel in mijn blote kont
10.6.2013
Adriana
23. De winter
De winter met zijn grijs en grauw
gaat stilaan weer voorbij
Het lijkt of alles is in slaap
maar de lente is kort bij
Als alles ontwaakt als uit een droom
is er weer een nieuw begin
Ontluikend leven herbegint
er is weer een plug in
Zo is ook het leven van de mens
we ontwaken telkens weer
De evolutie staat niet stil
en gaat van sfeer naar sfeer
21.1.2010
Adriana
24. De winterslaap
De blaadjes vallen van de bomen
Hun wortels diepgaand in de grond
zijn in een diepe slaap gekomen
zij rusten herfst en winter rond
De blaadjes hoort men niet meer ritselen
heel de natuur die is in rust
totdat de voorjaarszon terug is
hen uit de diepe slaap wakker kust
De wortels worden weer actief
ze kriebelen en wroeten in de grond
en voeren hun levenssappen
naar de kale takken in het rond
De knoppen komen terug tevoorschijn
ontvouwen zich tot jeugdig blad
Zo is het ook met ons leven
dat iedere keer zich weer hervat
Het bewustzijn diep in ons begraven
rust uit maar keert telkens weer
In ons onderbewustzijn opgeslagen
evolueert het keer op keer
8.11.2009
Adriana
25. De witte wollen deken
Onder de witte wollen deken
herbergt ’t leven zichzelf
Zodra de winter is verstreken
ontpopt ’t zich weer als vanzelf
’t witte sneeuwklokje en de krokus
ontluiken tussen ’t grauw groen gras
alsof ’t nooit de dood is gestorven
alsof ’t er altijd al was
19.12.2010
Adriana
26. Echte liefde
Sterven doet de liefde niet
ze zou het niet eens kunnen
Want echte liefde is als een lied
dat eindeloos vibrerend
de kosmos doet ontroeren
11.9.2007
27. Een melodietje
Een filosofietje
dat als melodietje
mijn oor bereikt
het is maar hoe je het bekijkt
1.3.2008
28. Empty nest
Ik laat je los – ik laat je gaan
Je moet op eigen benen staan
ons nestje nu verlaten
Vol zorg kijk ik je achterna
maar in mijn hart voel ik weldra
’t is goed – dit moet gebeuren
Als baby leerde ik je lopen
met vallen en opstaan laat ik hopen
zul je ook nu de weg wel vinden
zonder je aan mij te binden
jij bent niet mijn eigendom
al schonk ik jou het leven
Ik hoop wel stil in mijn hart
dat alle liefde die ik jou gaf
onuitwisbaar blijft verweven
3 aug. 2008
Adriana
29. Een nieuw jaar
Een nieuw jaar staat voor de deur
het is weer een pril begin
We laten los de oude sleur
beginnen met goede zin
Volgens aards begrip leven we met tijd
de klok laat ons niet los
Om zo laat dit en om zo laat dat
door tijd steeds maar de klos
Als we later na dit aards bestaan
een andere dimensie in zullen gaan
hoeven we nóóit meer klok te kijken
en jaargetijden te vergelijken
Maar ook nú leven we in de eeuwigheid
en eeuwigheid die kent geen tijd
8 jan. 2008
Adriana
30. Einde kringloop?
Een kringloop kent geen einde
want het eind is het begin
van het al-eeuwig zijnde
van het eeuwige herbegin
3.10.2009
Adriana
Met weemoed kijk je terug op al je jonge jaren
De tijd van wilde haren is voorbij
De zon schijnt
en je ziet de glinstering van het eerste zilveren haar
is de zon weg dan is het niét meer daar
De eerste rimpeltjes om je ogen
Is dit echt, of word je bedrogen?
Maatje 36 al lang gepasseerd
Veertigers dragen 40 +
Dus….
Hoge hakken kun je wel vergeten
De stenen op straat die kunnen dit weten
Armen tekort om de krant te lezen
Ben ik dan zo'n veranderlijk wezen?
Het stoffelijke wat langzaam verandert en vergaat
daarmee weet je soms geen raad
Maar het dénken staat niet stil
Is het gedwongen of uit vrije wil?
Je vraagt je af; waarom ben ik hier op aarde?
Wat is de zin van mijn bestaan?
Is alles tijdelijk of heeft het waarde?
en is het een eeuwig verder gaan?
Diep in je onderbewustzijn zit het antwoord
wie diep graaft ontdekt het wel
Het leven zelf geeft je het bewijs
doch de wijsheid gaat gepaard met grijs (grijze haren)
11.6.2008
Adriana
22. De wedergeboorte
Ik lag op een rose wolk te slapen
werd wakker en begon te gapen
Ik sluimerde nog even om te dromen
en zag een lieve moeder op mij afkomen
Ik nestelde me in haar aura
het voelde goed en ik dacht; aha
waar heb ik jou ooit eerder ontmoet
je lijkt me er een van mijn eigen bloed
Ik reisde met haar mee naar beneden
en begon weer te leven in het heden
Na negen maanden lag ik gezond
op tafel in mijn blote kont
10.6.2013
Adriana
23. De winter
De winter met zijn grijs en grauw
gaat stilaan weer voorbij
Het lijkt of alles is in slaap
maar de lente is kort bij
Als alles ontwaakt als uit een droom
is er weer een nieuw begin
Ontluikend leven herbegint
er is weer een plug in
Zo is ook het leven van de mens
we ontwaken telkens weer
De evolutie staat niet stil
en gaat van sfeer naar sfeer
21.1.2010
Adriana
24. De winterslaap
De blaadjes vallen van de bomen
Hun wortels diepgaand in de grond
zijn in een diepe slaap gekomen
zij rusten herfst en winter rond
De blaadjes hoort men niet meer ritselen
heel de natuur die is in rust
totdat de voorjaarszon terug is
hen uit de diepe slaap wakker kust
De wortels worden weer actief
ze kriebelen en wroeten in de grond
en voeren hun levenssappen
naar de kale takken in het rond
De knoppen komen terug tevoorschijn
ontvouwen zich tot jeugdig blad
Zo is het ook met ons leven
dat iedere keer zich weer hervat
Het bewustzijn diep in ons begraven
rust uit maar keert telkens weer
In ons onderbewustzijn opgeslagen
evolueert het keer op keer
8.11.2009
Adriana
25. De witte wollen deken
Onder de witte wollen deken
herbergt ’t leven zichzelf
Zodra de winter is verstreken
ontpopt ’t zich weer als vanzelf
’t witte sneeuwklokje en de krokus
ontluiken tussen ’t grauw groen gras
alsof ’t nooit de dood is gestorven
alsof ’t er altijd al was
19.12.2010
Adriana
26. Echte liefde
Sterven doet de liefde niet
ze zou het niet eens kunnen
Want echte liefde is als een lied
dat eindeloos vibrerend
de kosmos doet ontroeren
11.9.2007
27. Een melodietje
Een filosofietje
dat als melodietje
mijn oor bereikt
het is maar hoe je het bekijkt
1.3.2008
28. Empty nest
Ik laat je los – ik laat je gaan
Je moet op eigen benen staan
ons nestje nu verlaten
Vol zorg kijk ik je achterna
maar in mijn hart voel ik weldra
’t is goed – dit moet gebeuren
Als baby leerde ik je lopen
met vallen en opstaan laat ik hopen
zul je ook nu de weg wel vinden
zonder je aan mij te binden
jij bent niet mijn eigendom
al schonk ik jou het leven
Ik hoop wel stil in mijn hart
dat alle liefde die ik jou gaf
onuitwisbaar blijft verweven
3 aug. 2008
Adriana
29. Een nieuw jaar
Een nieuw jaar staat voor de deur
het is weer een pril begin
We laten los de oude sleur
beginnen met goede zin
Volgens aards begrip leven we met tijd
de klok laat ons niet los
Om zo laat dit en om zo laat dat
door tijd steeds maar de klos
Als we later na dit aards bestaan
een andere dimensie in zullen gaan
hoeven we nóóit meer klok te kijken
en jaargetijden te vergelijken
Maar ook nú leven we in de eeuwigheid
en eeuwigheid die kent geen tijd
8 jan. 2008
Adriana
30. Einde kringloop?
Een kringloop kent geen einde
want het eind is het begin
van het al-eeuwig zijnde
van het eeuwige herbegin
3.10.2009
Adriana
